Pszczoła, ssąc nektar (spadź), rozrzedza go kropelką wydzieliny gruczołów gardzielowych. Następnie tak wzbogacona zdobycz trafia do wola, gdzie enzymy wpływają na rozpad cukrów złożonych na cukry proste. Dokonuje się wstępna przeróbka nektaru na miód. Po powrocie do ula zbieraczka przekazuje nektar młodej pszczole, której enzymy decydują o dalszych przemianach chemicznych dojrzewającego miodu. Miód nabiera właściwości antybiotycznych dzięki inhibinom, zawartym w wydzielinie gruczołów ślinowych pszczoły. Aktywność inhibin jest większa w miodach wielokwiatowych, aniżeli w miodach odmianowych. Z wola, wodnisty jeszcze miód, pszczoły zaczynają przenosić do dolnych komórek plastrów, aby szybciej odparowała z niego woda. Potem, miód przenoszony jest do górnych komórek plastrów. W procesie powstawania i dojrzewania miodu biorą udział enzymy: sacharaza i amylaza. Dojrzewanie miodu przebiega dość szybko (4 – 5 dni). Kiedy miód jest już dojrzały i nie zawiera więcej, niż 16% – 18 % wody, pszczoły zasklepiają komórki plastra woskowym wieczkiem.
