Miód jest substancją wytwarzaną przez pszczołę miodną z przerabianych przez nią soków roślinnych nektaru i spadzi.
Nektar jest wydzielany na zewnątrz przez roślinę przy udziale specjalnie wykształconych tkanek, zwanych nektarnikami, które u większości roślin znajdują się w obrębie kwiatostanu. Zawarte w nektarze cukry to glukoza, sacharoza i fruktoza. Ponadto w nektarze występują sole mineralne, kwasy organiczne, olejki eteryczne, niewielka ilość barwników, substancje azotowe, enzymy i minimalne ilości niektórych witamin. Do zbioru nektaru pszczoły przystępują, gdy zawiera on co najmniej 8% cukrów. Najchętniej jednak zbierają nektar o zawartości 30% cukrów. Do roślin, które dostarczają nektar o takiej zawartości cukrów zaliczamy np: robinię, rzepak, czereśnię, grykę, koniczynę, lucernę, mniszek, jabłoń etc. Optymalna temperatura sprzyjająca nektarowaniu większości roślin, wynosi 18-28oC. Poniżej 20oC nektarowanie słabnie, a przy 35oC zanika. Najwięcej nektaru rośliny wydzielają w czasie dusznych nocy oraz przed burzą.
Spadź powstaje na skutek działania owadów pasożytniczych- pluskwiaków równoskrzydłych, dla których sok roślinny stanowi pożywienie. Niestrawiona część soku, bogata w cukry wydalana jest przez pluskwiaki na zewnątrz w postaci słodkiej cieczy, którą pszczoły zbierają i przerabiają na miód spadziowy. Spadź jest tak słodka , że pszczoły w okresie spadziowania rezygnują z lotów na inne pożytki. Spadź pojawia się po porannych, ciepłych i wilgotnych nocach. Występuje na górnej stronie liści, najczęściej spotykana jest na lipie, klonie, dębie, leszczynie, brzozie, wierzbie, a także na świerku, jodle, świerku, modrzewiu i sośnie. W Polskich warunkach klimatycznych najlepiej spadziują jodła i świerk. Pszczoły w sprzyjających warunkach atmosferycznych są w stanie przynieść do ula nawet od 4-5 kilogramów spadzi.