Tak, jak nam smakuje. Można jeść go łyżeczką, smakować powoli, bo to dobrodziejstwo dla gardła, przełyku, żołądka. Najlepiej, gdy jest rozpuszczony w wodzie, wzrasta wtedy jego działanie bakteriobójcze. Aby miód był w pełni przyswajalny, należy go rozcieńczyć w wodzie. Na przykład w szklance przegotowanej, przestudzonej wody rozpuścić jedną lub dwie łyżki miodu i pozostawić pod przykryciem w ciemnym miejscu, w temperaturze pokojowej na 12 godzin. Następuje wówczas rozpad sacharozy na cukry proste (glukozę i fruktozę). Miód należy pić małymi łykami, przetrzymywać go w ustach przed połknięciem, aby już z jamy ustnej czynne składniki miodu dostały się przez śluzówkę bezpośrednio do krwi. Miód nie wymaga trawienia, został już przetrawiony przez pszczoły, dlatego część jego składników wnika wprost do krwi.
Doradza się pić miód codziennie rano na czczo i wieczorem przed snem.
Każdy dobry miód powinien skrystalizować się po 3-4 miesiącach. Jeżeli miód pozostaje płynny, to znaczy, że nie jest dojrzały i nie może być w pełni aktywny.
Nim dodamy miód do herbaty, kawy, mleka czy wody, odczekajmy aż przestygną, inaczej zniszczymy jego cenne właściwości.
Jedna łyżka miodu ( 20 g ) dostarcza 65 kcal. Tyle powinien spożywać codziennie dorosły człowiek ( dziecko połowę tej porcji ). Dietetycy namawiają , żeby napoje słodzić miodem zamiast cukrem, który jest bardziej kaloryczny.
Przyjęte jest, na ogół, następujące dawkowanie miodu :
– Dzieci od 1 tygodnia życia : 5 g dziennie
– Niemowlaki : 7 g dziennie
– Dzieci 2-6 lat : 10-20 g dziennie
Dzieci 6-12 lat : 30-50 g dziennie
– Młodzież i dorośli : 60-150 g dziennie
Płaska łyżeczka do herbaty = 5 g miodu
Łyżka stołowa = ok 20 g miodu
100 g miodu =325 kcal
